الهی به حق آنکه تو را هیچ حاجت نیست

                                                                                              کرم نما بر آنکه او را هیچ حجت نیست

الهی ! ترسانم از بدی خود، پس بیامرز مرا به خوبی خود.

 اگر حلم و بردباری تو مرا به دست آرزو و میل سرکش می سپارد پس چه کسی لغزش های مرا در زمین خوردن های ناشی از هوا و هوس نادیده گرفت ؟

الهی ! راز دل نهفتن دشوار است و گفتن دشوارتر ، خدایا! بنده ای در نهایت ذلت و غربت در قعر ظلمت تو را می جوید.

 ای خدا ! بی نیاز بنده نواز چاره ساز ! بی پناهان را پناهی و بیچارگان را چاره؛ اینک درمانده ای وامانده و از همه جا رانده دست نیاز به سوی آن بی نیاز دراز کرده و سر بر آستانت ساییده و به تو التجا آورده است.

ای مهربان ! خوشا دمی که در تو گمم ، فاصله ها از میان رفته اند و گویی در آغوش توام ؛

 

نوشته شده در یکشنبه 90/3/29ساعت 11:35 صبح توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |